Last weeks in Cape Town

Daar ben ik weer. De afgelopen twee reisverslagen waren nogal lang. Sorry hiervoor, maar ik had ook zoveel te vertellen Tijdens deze weken. Dit reisverslag wil ik het iets korter houden, zowel voor mij als voor jullie als lezers. Voordat ik begin nog even een leuk nieuwsfeitje. Ik kwam tot de ontdekking dat mijn reisverslag "Ouders en Maud in Zuid Afrika" door 268 mensen was gelezen. 268!!! Ik wist niet eens dat ik zoveel vrienden had. Normaal gesproken worden mijn reisverslagen door gemiddeld 100 personen gelezen. Dit was dus bijna drie keer zoveel dan normaal. Hoe, wat en waarom? Ik zou het niet weten.

Donderdagavond waren we eerder dan verwacht terug gekomen van de Garden Route omdat het weer ons in de steek liet de volgende en laatste twee dagen. Regen regen en flinke windstormen. Bruno was volgens mij super blij om mij weer te zien na twee weken zonder elkaar, want toen ik de woonkamer kwam binnen gelopen met een rugzak en twee plastic zakken met vuile was in mijn hand, kon hij het niet laten om mij te omhelzen en te knuffelen. Het is en blijft een schatje. Eenmaal veilig en wel aangekomen in Scott Street, wilde ik snel mijn spullen in de slaapkamer plaatsen. makkelijker gezegd dan gedaan. Bij binnenkomst bleek mijn slaapkamer een puinhoop te zijn. Overal lagen kleren, tijdschriften en crèmes op de grond. Bruno had er een rotzooi van gemaakt gedurende de twee weken dat ik weg was. Natuurlijk, zoals hij is, bood hij meteen zijn excuses aan. Hierna moest ik natuurlijk tegen iedereen mijn avonturen van de Garden Route vertellen. Nadat ik dit had gedaan wilde ik een warme douche nemen en het bed inkruipen. Tot mijn verbazing zag de slaapkamer er weer uit zoals ik deze had achtergelaten twee weken eerder. Bruno had zelfs mijn bed opgemaakt. Na twee weken geslapen te hebben in backpackers, guesthouse, hangmatten en op het dak van de jeep, voelde mijn bed in Scott Street weer erg als thuis aan. Heerlijk geslapen heb ik deze nacht, zonder het geluid van muggen en sprinkhanen.

De volgende morgen lekker uitgeslapen tot tien uur, totdat Michiel en Eric mij wakker maakten. Tijd om te gaan surfen in Big Bay zeiden ze! Hier zeg ik natuurlijk geen "nee" tegen. Snel via internet gekeken hoe hoog de golven waren. we hadden geluk. Golven van 2.5 meter hoog. Nadat we ons hadden ingesmeerd en de laatste inkopen gedaan hadden bij de supermarkt, vertrokken we met zijn drieën in de Sparklite naar Bloubergbeach. De zon scheen al lekker en de golven waren perfect. Eenmaal aangekomen, snel wetsuits en surfplanken gehuurd om hierna het koude water in te lopen met op de achtergrond de Tafelberg. Voor Michiel en Eric was het de eerste keer surfen, terwijl het voor mij al de vierde keer was. Alle drie pakten we lekker hoge golven, waarbij ik zelfs al tientallen keren op de surfplank heb gestaan. Soms viel ik meteen al van de surfplank terwijl ik andere keren voor meerdere seconden op de plank stond en golven trotseerden. De golven waren perfect deze dag. Tot onze schrik kwam Michiel erachter dat ze nog kaartjes van hun gecanceld nieuwjaarsfeest moesten terugbrengen naar Waterfront om aanspraak te maken op geldteruggave. We waren al aan de late kant, met een avondspits die nog moest komen. Links inhalend, rechts inhalend, en niet kijkend naar de snelheidsmeter kwamen we paar minuten voordat de winkel zou sluiten aan. Terwijl Michiel probeerde om nog voor sluitingstijd het geld terug te krijgen, deden Eric en ik een onderzoekje in de auto. We vinden Zuid Afrikanen erg vriendelijke mensen die ook van het leven genieten. Dit kon natuurlijk komen omdat de meeste mensen iets van ons moesten hebben of waren ze echt zo vriendelijk? Zittend in de auto waren we aan het wachten tot voorbijgangers langs de auto liepen. Door middel van een korte druk op de toeter probeerden we de aandacht te krijgen van de mensen. Via het opsteken van de hand, zwaaien naar de mensen of het aanspreken van de mensen, wilden we erachter komen of ze aan het "chillen" waren. Natuurlijk hebben we niet genoeg mensen onderzocht om echte conclusies te trekken, maar we kunnen zeggen dat Zuid Afrikanen echt zeer vriendelijk zijn en aan het "chillen" waren. Natuurlijk moet ik wel erbij zeggen dat we dit onderzoek deden op een zonnige vrijdagmiddag rond zes uur. Echt elke Afrikaan stak een vinger omhoog, zwaaide of maakte zelfs een praatje met ons, terwijl toeristen je niet eens durven aan te kijken. Dit zullen natuurlijk wel Duitsers geweest zijn. Die kom je namelijk, net als Chinezen overal op de wereld tegen. Twintig minuten later kwam Michiel naar de auto met in zijn handen nog steeds de tickets. De winkel had zijn deuren al gesloten voor vandaag. Bij terugkomst waren we kapot moe van het surfen, waarna we helemaal vergeten waren om te braaien.

Zaterdagmorgen, weekend. Rond tien uur werd ik wakker en was ik klaar voor een nieuwe dag in Kaapstad. Wat zou de dag van vandaag ons brengen? Al snel bleek dat ik Michiel en Eric had aangestoken met het surfvirus. Ze wilden opnieuw gaan surfen in Big Bay. Vandaag was Stephen ook van de partij. Met de boys stapten we rond de middag snel in de auto, om wederom golven te trotseren. Ditmaal niet op een longboard, maar op smallere surfplanken. Nadat het gisteren zo goed ging, hadden we hoogmoed gekregen en dachten we dat we echte surfers waren. Al snel bleek dat het proberen te staan op deze surfplanken meer kwaliteiten van je verlangd dan bij de longboards. Stephen gaf zelfs de golven de schuld dat het deze keer minder ging dan normaal. Op het eind van de dag hebben we toch redelijk vaak op de surfplank gestaan. Op de terugweg nog even gestopt bij de supermarkt. Er moest natuurlijk vlees ingekocht worden. Dit omdat we de "Friday braaiday" waren vergeten. Bij terugkomst in Scott Street werd de houtskool snel aangemaakt met aanmaakblokjes en werd het eerste vlees op de braai gelegd. Van de gezichten kon je aflezen dat het wederom een succesvolle braai was. De balkondeuren werden gesloten en de oogjes vielen langzaam dicht in Scott Street.

Normaal gesproken wordt er elke dag in het weekend iets ondernomen. Deze zondag niet. Deze zondag stond in het teken van het opladen van de batterij. Negentien weken rust moest ingehaald worden. Dit kon natuurlijk niet beter op het balkon te genieten van het zonnetje met muziek uit de telefoon. Omdat iedereen op pad was, kon ik genieten van "hardstyle".

De wekker ging alweer vroeg. Half acht om precies te zijn. Na ongeveer vier weken moest ik er op maandag ook weer aan geloven. Je bent natuurlijk in Kaapstad om stage te lopen. De afgelopen vier weken had ik bijna geen stage gelopen bij Cape Philharmonic Orchestra, dit omdat Maud en mijn ouders in Kaapstad waren voor twee weken, vakantie tussen Kerstmis en Nieuwjaar en de trip voor de Garden Route. Het was deze dag erg stil in het kantoor. Sommige collega’s hadden nog één week vrij. Gedurende deze week heb ik mij bezig gehouden met het zoeken naar een bedrijf waar ik mijn eindscriptie voor kan schrijven, het invullen van het evaluatieformulier en maken van opdrachten voor "Young Professionals Overseas" en ben ik verder gegaan met het schrijven van competentiekaarten voor school. In al deze opdrachten gaat veel werk zitten, want je kunt pas verder met een opdracht als je antwoord hebt op vragen via de mail. Dit is het nadeel van stage lopen in het buitenland. Je kunt niet zo snel even langs Hogeschool Zuyd gaan voor meer informatie. Het zoeken van een eindscriptie bedrijf is daarom ook een lastige opgave. Voordat ik stage ging lopen in Kaapstad, had ik al een bedrijf gevonden en benaderd voor het schrijven van mijn eindscriptie. Helaas reageerden ze plots niet meer op mails, terwijl ik al bezig was met het schrijven van het Plan van Aanpak. Zwak hoor "Sieben Bouw- en afbouwmaterialen" uit Heerlen. Slechte naamsbekendheid voor jullie nu, want mijn reisverslag wordt hopelijk net zo vaak gelezen als "Ouders en Maud in Zuid Afrika". Normaal gesproken wordt je uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek op het kantoor van het bedrijf. Omdat ik in het buitenland stage loop, is dit niet mogelijk. De communicatie verloopt dan via mail en Skype. Gelukkig heb ik toch twee bedrijven gevonden waar ik mijn eindscriptie voor mag schrijven. Het schrijven van het plan van aanpak kan opnieuw beginnen voor beide bedrijven waarna ik een keuze maak welk bedrijf het beste bij mijn opdracht past. Na werktijd nog met Maud geskyped, terwijl pap en mam het weer helemaal vergeten waren. In de avond ben ik voor de eerste keer in Kaapstad gaan rennen in Company Gardens in de avond. Ik moet zeggen, mijn conditie is nog steeds heel erg goed. Eric en Stephen konden mij niet bijhouden terwijl we toch drie kwartier gerend hebben. Ik heb de spelers van GSV’28 beloofd dat ik zou gaan vlammen gedurende de tweede seizoenshelft. Terwijl mijn teamgenoten flink bier aan het drinken zijn met de mansluujzitting, houdt ik mijn conditie op pijl.

Binnenkort start in Zuid Afrika de African Nations Cup. Dit is het Europees Kampioenschap voetbal, maar dan van het continent Afrika. Dit jaar wordt het kampioenschap gespeeld in Zuid Afrika. Helaas worden er geen wedstrijden gespeeld in het stadion van Kaapstad, anders was ik zeker een kijkje gaan nemen bij één van de wedstrijden. In de aanloop naar dit kampioenschap speelde Zuid Afrika op dinsdagavond een vriendschappelijke wedstrijd tegen Noorwegen in het Greenpoint stadion in Kaapstad. Ik had al vaker wedstrijden bezocht van Ajax Cape Town. Tijdens deze wedstrijden zitten er hooguit twee duizend supporters in het stadion. Voor de vriendschappelijke wedstrijd van “Bafana Bafana” waren maar liefst 35.000 supporters naar het stadion gekomen om het team aan te moedigen. Wat een lawaai maakten de supporters. Supporters die zingend aan het dansen waren, terwijl anderen zoveel mogelijk lawaai probeerden te maken via de vuvuzela. Zelfs de wave ging als een gek tekeer in het stadion. Geweldig om te zien hoe deze mensen het team aanmoedigen.

Natuurlijk had iedereen van Scott Street kaarten gekocht voor dit heuse voetbalspektakel. Al dagen stonden de kranten vol met nieuwskoppen over “Bafana Bafana”. Omdat we hadden gehoord dat het een chaos in Kaapstad zou zijn met het verkeer, gingen wij lopend van Scott Street naar Green Point. Een wandeling van ongeveer vijftig minuten. Eenmaal aangekomen in de binnenstad was er een heuse fanwalk aangelegd. Alle supporters werden via één straat naar het stadion getrokken. Langs de kant van de weg speelden Zuid Afrikanen op trommels en deden ze traditionele dansjes. Natuurlijk kon je hier ook vuvuzela’s, vlaggen, voetbalshirts en andere spullen kopen om “Bafana Bafana” net dat beetje extra te steunen tijdens de wedstrijd. Eenmaal bij het stadion aangekomen werden de tickets gecontroleerd en tot mijn grote verbazing werd er deze keer niet gediscrimineerd op huidskleur maar op geslacht. Vrouwen kregen eigen toegangen om het kaartje te laten controleren. Net op tijd hadden we onze plaatsen ingenomen toen de spelers het veld op kwamen. Iedereen ging staan en de volksliederen werden gespeeld. Indrukwekkend. Snel nog even drinken halen waarna we gespannen op de stoeltjes konden gaan zitten en genieten van de wedstrijd. Om de wedstrijd kort te houden. Zuid Afrika was beter en kreeg minimaal acht honderd procent kansen om te scoren, maar dit niet deed, terwijl Noorwegen één kans kreeg en deze wel benutte. Met een “van Persie” in het team had Zuid Afrika zeker weten gewonnen. Op de terugweg naar de binnenstad nog even een wedstrijd vuvuzela blazen gehouden met een Zuid Afrikaanse dame. Beiden probeerden we elkaar te overtreffen qua geluid van de vuvuzela. Het was een waar schouwspel waar vele supporters om moesten lachen. Ik aan de rechterkant lopend van de straat, terwijl zij aan de linkerkant mij probeerde te verslaan. Over de winnaar hoeven we het natuurlijk niet te hebben. Terwijl iedereen van Scott Street naar huis liep, ben ik met Eric nog even Bob’s Shotsbar ingelopen. Deze avond geen shotjes, maar voor beide twee halve liters bier. Met de jukebox in dit café hebben we de avond zeer goed afgesloten. O.a. Feel the Rhythm van Psyko Punkz, I’m alive van The Pitcher, Ride with me van Nelly, Hate it or love it van 50 Cent en Eksie Ou & Hoshtokolosh van Jack Parow kwamen voorbij. Iedereen ging uit hun dak op onze muziek. Rond twee uur kwamen we aan bij Scott Street en gingen we snel op zoek naar onze slaapkamers.

De volgende avonden in de week stonden in het teken van films kijken en spelen van computerspelletjes op de laptop of telefoon. Donderdagavond had ik twee Skype gesprekken met potentiële eindscriptie bedrijven. N-Shop Gifts & More uit Heerlen en Rent2Present in Maastricht. Met deze twee bedrijven heb ik in de avonden goede en leuke gesprekken gevoerd over de mogelijkheid tot het schrijven van een strategisch marketingplan. N-Shop Gifts & More heeft een webshop waar je sieraden, horloges, kettingen etc. kunt kopen. Helaas loopt de verkoop nog niet erg denderend. Voor dit bedrijf zou ik een strategisch marketingplan kunnen schrijven met als onderzoek een websiteonderzoek hoe de klanten de website vinden, waar ze op klikken op de website en op welk moment de klant afhaakt. Waarom haakt de klant op dat moment af of waarom wordt de website niet vaak gevonden. Heeft dit met zoekmachine marketing te maken of zijn er andere problemen waarom klanten geen bezoek brengen aan de webshop. Rent2Present is ook nog een jong bedrijf dat zich op de markt wil zetten op beurzen en bij festiviteiten. Ze maken gebruik van een Engelse schoolbus, nog meer promotie materiaal. Wanneer zij zien dat een bedrijf een grote opdracht in de wacht heeft gesleept, nemen zij contact op met dit bedrijf en proberen ze ervoor te zorgen dat beide bedrijven gaan samenwerken voor de promotie van de activiteiten. Eerlijk gezegd spreekt mij N-Shop Gifts & More mij meer aan.

Op vrijdag stond de wekelijkse braai op de planning en deze keer werd de braai niet vergeten. Heerlijke speklappen werden op de braai gelegd, terwijl we ook nog spare ribs gekocht hadden. Helaas hadden we zoveel gekocht en zaten de magen eerder vol dan gedacht, dat we de spare ribs voor een volgende keer bewaard hebben. Terwijl de meeste huisgenoten op stap gingen, ben ik op tijd mijn bed ingedoken. Het kan natuurlijk niet elke week feest zijn, en feesten kan men ook in Nederland. Ben tenslotte niet naar Kaapstad gekomen om tot vroeg in de ochtend te feesten.

Zaterdag ben ik met Stephen, Bruno, Jane en nog een vriendin van Bruno naar het strand gegaan in Clifton Beach. Terwijl de rest weer lag te zonnen, hebben Stephen en ik ons weer uitgeleefd met de rugby bal en hebben we rotsen beklommen. Stil zitten kunnen wij namelijk niet. Na enkele uren op het strand doorgebracht te hebben, kwamen we thuis aan en hoorden we dat Michiel nog nooit gegeten had bij Subway. Dit was natuurlijk de mogelijkheid om de Nederlandse vrienden van Scott Street over te halen om te eten bij Subway. Eén keer moest natuurlijk de eerste keer zijn voor Michiel. Aan het gezicht te zien van Michiel was het zeker niet de laatste keer dat hij een bezoek bracht aan Subway.

Zondag was ik wederom vroeg wakker, dat in tegenstelling tot de andere huisgenoten. Nadat ze uiteindelijk rond één uur gedoucht, gegeten en aangedaan waren, zijn we vertrokken naar Big Bay. Nu niet om te surfen, maar om te bodyboarden. De surfen waren deze dag niet super hoog. Wanneer de golven minder hoog zijn, kan je natuurlijk minder vaart maken waardoor surfen minder geschikt is. Bodyboarden doe je namelijk op een kleiner board waar je niet op kunt staan maar met je buik op moet liggen. Nadat Stephen en ik de wetsuits hadden aangetrokken, en de gezichten hadden ingesmeerd gingen we richting de zee. De temperatuur van het zeewater was heerlijk waarna we met bodyboard de golven ontweken. Eenmaal aangekomen waar de golven ontstaan waren we aan het wachten op perfecte golven. Stephen en ik hebben ons super vermaakt in de zee met het bodyboarden en hebben toch best hoge golven gepakt. Bodyboarden kost heel veel energie want je kunt veel meer golven pakken in dezelfde tijdsperiode dan met surfen. In de avond hebben we wederom de braai aangemaakt en de spare ribs gegeten die we nog over hadden van de braai van vrijdag.

Bij het lezen van dit reisverslag kan ik nog maar twee weken genieten van al het moois in Zuid Afrika. Er staan nog enkele activiteiten op mijn to-do list die ik zeker nog moet afstrepen voordat ik terug naar het koude Nederland ga.