Farewell parties and new housemates

Wat vliegt de tijd. Ik ben alweer dertien weken in Kaapstad. Ver van huis van mijn familie, vriendin en vrienden. Op mijn to do lijst staat nog zoveel dat ik wil doen voordat ik weer terugkeer naar het koude Nederland. Zondag twee december landen mijn ouders en Maud in Kaapstad. Mijn vader is dan wel in Kaapstad dertien jaar geleden geweest, maar zelfs voor hem zal Kaapstad heel anders zijn dan toen. Ze hebben een vakantie geboekt voor vijftien dagen in een vijf sterren appartement, direct aan het strand in Milnerton, net buiten Kaapstad met prachtig uitzicht over de stad. Tijdens deze vijftien dagen wil ik o.a. een bezoek brengen aan Robben Eiland, Kaap de goede hoop, de Tafelberg, een wijntour in Franschhoek, townshiptour en de botanische tuinen. Verder zal er natuurlijk ook gerelaxt worden op één van de mooie stranden in Kaapstad. Wanneer mijn ouders en Maud weer huiswaarts zijn gekeerd kan ik gedurende de Garden Route de rest afstrepen van mijn to do lijst. Hier wil ik o.a. struisvogel rijden, duiken met krokodillen, leeuwen en cheetah puppies aaien en bunjee jumpen van de hoogste brug ter wereld. Ik mag dan wel nog maar 10 weken over hebben. Vervelen zal ik mij zeker niet de rest van mijn geweldige tijd in Zuid Afrika.

Terug naar vorige week. De week met een rood uitroepteken in mijn agenda. De deadline van mijn social media plan kwam steeds korter in zicht. In de eerste paar weken dacht ik dat ik ruim op schema lag met het schrijven van mijn plan, de laatste weken kwam de deadline steeds korter in de buurt en nog steeds had ik mijn social media plan niet af. Had ik dan uit mijn neus liggen eten tijdens mijn stage? Nee, dat zeker niet. Ik had me alleen flink verkeken met het zoeken naar bestaande informatie over social media in Zuid Afrika. In Nederland wordt echt alles onderzocht m.b.t. social media en is de informatie binnen enkele seconden via Google beschikbaar. In Zuid Afrika ligt dit toch net even anders. Natuurlijk wist ik ook wel dat social media in Zuid Afrika in een heel ander stadium zit dan in Nederland, maar dat het zo moeilijk zou zijn om bij de juiste informatie te komen, dat had ik ook niet verwacht. Hierdoor kwam de deadline steeds dichterbij en het social media plan ging niet met grote stappen vooruit. Toen ik alle gegevens gevonden had, vielen alle puzzelstukjes in elkaar en was het tijd om per social media platform te beschrijven welke doelgroep bereikt moest worden en waarom. Waarom moesten juist de jongeren bereikt worden en niet de vijftig plussers? Via de gegevens die ik dus via internet heb proberen te zoeken kun je hiermee aantonen dat 75% van de social media gebruikers in Zuid Afrika 14- 45 jaar oud is. Vijftig plussers als doelgroep pakken is dan niet echt een slimme keus. De interactie moest ook flink verhoogd worden met de verschillende doelgroepen via de social media kanalen. Ik heb o.a. een content kalender aangemaakt. Via deze kalender kunnen de medewerkers zien welk soort type informatie er via de verschillende kanalen verstuurd moet worden. Zo heb ik o.a. "grappige afbeeldingen van klassieke muziek, polls, fotowedstrijden, maak de zin af, zoek de verschillen toegevoegd". Het versturen van deze typen informatie op terugkerende herkenbare dagen. Dit schept duidelijkheid naar de verschillende doelgroepen. Uiteindelijk had ik mijn social media plan op woensdag om vier uur ’s middags af. Nadat ik dit social media plan, dat uit 57 pagina’s bestaat dubbelzijdig had uitgeprint ben ik achterover in mijn computerstoel gaan zitten en heb ik de vrijdag lekker rustig aangedaan. Deze dag heb ik goed benut om meer informatie te zoeken over de activiteiten die ik nog allemaal wilde gaan ondernemen. Op vrijdag kwam de manager van de Cape Philharmonic Orchestra naar me toe. Zijn eerste indrukken waren dat hij “Pretty impressed” was. Natuurlijk leuk om te horen. Ik ga niet voor mijn plezier zevenenvijftig pagina’s in het Engels schrijven.

Nu heb ik wel genoeg verteld over mijn stage. Natuurlijk staat mijn tijd in Zuid Afrika niet alleen maar in het teken van stage lopen. Er moet ook gechilled worden. En ja, dat gebeurd ook meer dan voldoende. Kaapstad staat bekend om haar veelzijdigheid. Ben je een avonturier, bezoek je liever museums of wil je elke avond tot vroeg in de ochtend feesten? Dit kan allemaal in Kaapstad. Zelf ben ik een persoon die best graag een feestje viert maar mij zul je niet vier keer per week in Long Street zien. Naast mijn stage ben ik hier niet gekomen om te feesten, maar om de mooie plekken van het land te bekijken en activiteiten te ondernemen die je anders waarschijnlijk nooit meer in je leven zult doen zoals bunjee jumpen van 216 meter hoogte, haaien en krokodillen duiken, struisvogel rijden en sandboarden.

Naast de heel veel leuke momenten in de afgelopen, komt er ook een tijd dat er afscheid genomen moet worden van vrienden die je hier hebt leren kennen en waar je veel mee opgetrokken hebt. Dit was afgelopen week het geval. Mathijs en Kevin, de twee huisgenoten van Scott Street die stage gelopen hebben bij Ajax Cape Town hadden helaas maar een stage voor tien weken in Kaapstad. Twee vrienden waarmee ik heel veel had ondernomen. Ik ga ze zeker opzoeken in Groningen en dan wordt het aantal shotjes per persoon op één avond zeker herhaald of verbroken. Voor Mathijs dan wel geen chili tequila, want dan kan hij weer moeilijk praten.

Op maandag zijn we met Scott Street gaan uiteten bij Café Africa als afscheidsavond van Mathijs en Kevin. Toen ik de naam “Café Afrika” hoorde, dacht ik meteen: “Niet alweer”. Hier was ik namelijk ook in mijn tweede week in Kaapstad geweest met Nederlandse studenten van Hogeschool Zuyd. Hier verlaat je het restaurant met R300 minder in je beurs, omgerekend 30 euro en met nog steeds een lege maag. Zo ook deze keer. Toen maar snel met Stephen en Bruno langs de plaatselijke MC Donalds voor een MC Flurry.

Dinsdag was de dag dat Kevin en Mathijs het vliegtuig pakten, terug naar Nederland. Deze dag had iedereen van Scott Street vanaf één uur ’s middags vrij gevraagd. Mathijs en Kevin moesten natuurlijk uitgezwaaid worden op het vliegveld in Kaapstad. Voordat ze vertrokken nog even hun laatste Zuid Afrikaanse randen opgemaakt met een lunch. Hierna moest er natuurlijk afscheid genomen worden van deze vrienden. Niemand kon het droog houden. Fascinerend om te zien hoe je met mensen binnen enkele weken zo een goede band kunt opbouwen. Lang om te treuren hadden we niet. De nieuwe huisgenoten waren namelijk al geland. Michiel en Eric, ook twee studenten “Fysiotherapie” die ook stage gingen lopen bij Ajax Cape Town. ’s Avonds hebben we de twee nieuwe huisgenoten meteen meegenomen naar Dizzy’s in Camps Bay. Dit is een gezellige karaokebar waar het tot vroeg gezellig was.

Dit was op woensdagmorgen goed te merken dat het de avond ervoor gezellig was. De kater was nog niet verdwenen. Deze dag stond er wederom een afscheid op de planning. Sarah, het meisje uit Canada die de eerste vier dagen heeft doorgebracht in Scott Street waarna ze vervolgens werd overgeplaatst naar Florence nam na acht weken vrijwilligerswerk ook afscheid van Zuid Afrika. Ondanks dat Sarah werd overgeplaatst naar Florence bleef ze wekelijks naar Scott Street komen voor de braai op vrijdag. Verder deden we ook veel activiteiten in het weekend samen. Omdat Stephen, Bruno en ik geen vervoer hadden naar het vliegveld in Kaapstad, was zij zo aardig om naar Scott Street te komen om afscheid te nemen. Wederom konden wij als stoere jongens het niet droog houden. Dat beloofd nog wat als ik moet afscheid nemen van Stephen en Bruno. Met deze twee huisgenoten zit ik het langste in Scott Street.

Deze week stond in het teken van feest vieren en afscheid nemen. Op donderdag was het de verjaardag van mijn kamergenoot en goede vriend Bruno. Nu is hij geen tiener meer. Twintig jaar is hij geworden. Was ik nog maar eens zo jong. We hadden het ultieme verjaardagscadeau voor Bruno bedacht. Hij is helemaal gek van Twilight en laat net de nieuwe Twilight film in de bioscoop in première gaan. Helaas werd het te kort dag om hiervoor nog kaarten te krijgen. Ik heb vrienden in Kaapstad maar Bruno heeft héél veel vrienden in Kaapstad. We zaten met veertien personen aan de eettafel waar normaal gesproken maximaal tien personen kunnen zitten. Helaas kon ik niet erg lang van zijn verjaardag genieten. Er moest namelijk ook soms naar een concert van de Cape Philharmonic Orchestra gegaan worden. Omdat ik de afgelopen drie keren er altijd afkwam met een smoes, kon ik niet weer “Nee” zeggen. Natuurlijk had ik wel gratis balkon tickets bemachtigd in het theater met super mooi uitzicht op het orkest. Hierna nog gratis wijn gedronken op de afterparty omdat er geen bier aanwezig was. Als afsluiter was ik nog met enkele jonge muzikanten naar een café paar straten verwijderd van Scott Street geweest. Bij thuiskomst in de nacht nog snel even de overblijfselen van Bruno's avondeten in de magnetron verwarmd en opgegeten.

Omdat donderdag ook de dag van de deadline van mijn social media was, heb ik vrijdag niet bepaald veel gedaan op kantoor behalve het zoeken naar informatie over activiteiten die ik nog wil ondernemen in Zuid Afrika. Om drie uur vond ik het genoeg voor deze week en liep ik huiswaarts met in gedachten de braai die elke week vaste prik is op vrijdagavond. Heerlijk braaien met Stephen voor tien personen met heerlijk weer.

Zaterdag weer eens lekker kunnen uitslapen. Doordeweeks gaat namelijk de wekker elke dag om half acht. Eenmaal wakker was ik per taxi de schone was van Bruno en mij gaan halen boven op de berg in Vredehoek. Bij terugkomst ook meteen een bezoek gebracht aan het postkantoor. Er lag namelijk een pakketje vanuit Nederland op mij te wachten. Een leuk verlaat verjaardagscadeau van de familie. Twee voetbal magazines en twee potten wax voor mijn haren. De Zuid Afrikaanse gel en wax was namelijk niet erg goed. Verder nog een hoop extra sokken ontvangen en als laatste twee studieboeken. Deze heb ik namelijk nodig voor het schrijven van mijn Plan van Aanpak voor het eindscriptie.

In de middag kwam Hannes langs. Na weken sms berichten verstuurd te hebben stond de privé Ranger die we ontmoet hadden in het Kruger Park op de stoep van Scott Street. Toen wij in het Kruger Park vertelden wat we allemaal al hadden gezien van Kaapstad zei hij: “Dit zijn allemaal de algemene toeristische activiteiten”. Natuurlijk heeft hij ook gelijk. Hij wilde ons andere mooie dingen en plaatsen laten zien van Zuid Afrika. Zo gezegd, zo gedaan. Met zijn 4x4 Jeep en piepende remmen kwam hij aangereden. De hele middag hadden we gecruised door de vele mooie landschappen die Kaapstad rijk is. We hebben o.a. ijs gegeten bij een ijskraam die wel heel erg lekker ijs verkoopt en zijn we met de jeep een berg opgereden en genoten van het schitterende uitzicht op Gordon's Bay.

Zondag ging de wekker al om half zeven in de morgen. Uitslapen konden we niet deze morgen, het was namelijk de bedoeling om Devil's Peak te beklimmen met Stephen, Bruno en Resy. Dit was de laatste van drie bergen die nog beklommen moest worden. Net als de Tafelberg en Lions Head ligt deze berg om Kaapstad heen. Het beloofde een lange wandeling te worden naar de top van de berg op 1068 meter hoogte. Omdat het ook een erg warme dag zou worden, waren we eerst naar de supermarkt gelopen om het nodige water, brood en vlees in te slaan voor als we de top bereiken en daar gezellig willen picknicken. Twee uur later en vele mooie vergezichten rijker kwamen we aan op de top van de berg. Vanaf deze berg had je prachtig uitzicht op de stad, de haven, Table View suburbs en de wijnstreek. Hier hadden we gepicknickt, waarna we na één uur alweer de tocht richting auto deden inzetten. Eenmaal terug bij de auto, nog even gestopt bij de kabelbaan van de Tafelberg. Hier had ik nog snel even een zwarte trui met capuchon gescoord met de tekst “I Love Cape Town”. Deze trui moest ik gekocht hebben voordat ik terugging naar Nederland. Eenmaal thuis aangekomen waren Stephen, Bruno en ik alleen thuis voor de rest van de middag.

Wat doe je op een erg zonnige middag in Kaapstad? Je gooit de terrasdeuren open, zet de muziekinstallatie aan, plaatst de eettafel en stoelen buiten en loop naar de supermarkt voor vlees op de braai. Deze middag hadden we heerlijk diner voor drie gehouden. In de avond nog snel een film gehuurd. Omdat de temperatuur buiten nog steeds erg lekker was, hadden we de driezitsbank buiten gezet op het terras en keken we de film met zijn drieën vanaf het balkon.

Groetjes