Time flies when you are having fun

Alweer week 3 van mijn stageperiode. Wat vliegt de tijd. Niet normaal

Elke stagedag gaat om half 8 de wekker. Wanneer de wekker gaat ben ik altijd meteen klaarwakker en heb ik zin om onder de douche te springen. Natuurlijk geen 5 minuten, want dit doe ik thuis ook niet. Lekker boterhammen in de broodrooster, boter erop smeren, appeltje en yoghurt erbij en mijn ontbijt is klaar. Natuurlijk moet ik ook iets gezonds drinken. Geen Cola zoals ik thuis drink. Hier in Kaapstad drink ik 's morgens gezond. Appelsap. Heerlijk.

Stage bevalt me nog steeds goed. Met het schrijven van mijn social media plan lig ik goed op schema. Ik werk zelfs harder dan ik aangegeven heb op mijn planning. Ik moet maar wat rustiger aan gaan doen en mij aanpassen aan het werktempo van Zuid Afrika.

Op dinsdagavond was ik met enkele huisgenoten van Scott Street gaan pool biljarten bij Shacks. Zoals altijd met mijn huisgenoten was dit weer zeer geslaagd en natuurlijk later dan van tevoren afgesproken lagen we in bed. Vantevoren zeggen we, één drankje, maar eenmaal aangekomen op plaats van bestemming wordt één drankje al snel meerdere drankjes.

Aan beide kanten van ons huis zitten buren met honden. En zoals de meeste mensen wel weten ben ik totaal geen hondenliefhebber. Het lijkt wel alsof alle honden zien dat ik bang voor ze bang. Groot of klein, het maakt niet uit. Ik ben een echte kattenliefhebber. Ik liep met mijn huisgenoot langs het 1 meter hoge betonnen hek en zoals jullie al kunnen nagaan. Een boxer kwam vanuit de voordeur aangerend en sprong met zijn voorpoten over de reling van het hek. Ik scheet bijna in mijn broek. Wacht maar! Deze dag was ook de dag dat ik mijn gewassen kleren terug kreeg van de laundry. Voor 4 euro heb ik alles laten wassen, drogen en opvouwen. Mam had natuurlijk gehoopt dat wanneer ik terug zou komen naar Nederland, ik strijken kan. Sorry mam. Dit ga ik in Kaapstad niet leren denk ik. Het enige nadeel is dat ik steeds met de vuile was een berg moet oplopen en met de schone was dezelfde berg weer naar onderen moet lopen. Geen pretje als je gemiddeld tien kilo in je sporttas hebt zitten.

Elke dag proberen we een heerlijke maaltijd voor negen personen te bereiden. Het kan natuurlijk ook weleens voorkomen dat niemand zin heeft om eten te maken. Gelukkig ligt er op nog geen minuut lopen een pizzatent waar je heerlijke pizza's kunt eten voor vijf euro. Groot dat de pizza was, niet normaal. De meeste huisgenoten kregen de pizza niet op, waarna we vroegen voor een doggybag. Hier konden we de overblijfselen van de pizza in doen waarna we dit op straat aan een dakloze gaven. De pizza hoeft niet weggegooid te worden en iemand anders doe je er een plezier mee.Je wilt niet weten hoe blij ze waren met de overblijfselen. We gingen vervolgens pinnen en op de terugweg zagen we de twee daklozen langs de weg met geen schoenen aan, de overblijfselen van de pizza eten. Echt vriendelijke mensen. Ze bedankten ons nogmaals. Wat voelde dit fijn om mensen die niets hebben iets lekker te eten te geven. Wat heb ik het toch goed thuis.

Ook deze avond ben ik gaan biljarten met huisgenoten. Een echte derby stond er op de planning. Ik en Stephen namen het op tegen Berit en Lukas uit Duitsland. 3 Potjes gedaan, maar zoals zo vaak winnen de Duitsers weer onverdiend. Ik was de schlemiel en tikte de zwarte bal per ongeluk in het verkeerde gat terwijl wij de kans hadden om de wedstrijd weer gelijk te trekken. Het was wederom net na twaalven toen we thuiskwamen in Scott Street.

Inmiddels ben ik alweer drie weken in Kaapstad. Tijd dus om een afspraak te maken bij de kapper in het winkelcentrum van Gardens. Zoals vele mensen weten ga ik om de drie weken naar de Brainwash in Beek. Ik zeg dan ook maar altijd: "Als mijn haar maar goed zit". Eenmaal aangekomen bij de kapper bleek dat ik eerst een afspraak moest maken bij de kapper. Dit was ik niet gewend want in Nederland loop ik wanneer ik tijd heb naar de kapper. Gelukkig kwam ik op het juiste moment binnen en hadden ze nog een vrije plaats in de agenda staan. Ik mocht meteen plaatsnemen op de stoel.Wat een service bij deze kapsalon. Omdat ik natuurlijk niet weet hoe ik in het Engels moet zeggen hoe ik mijn haren wil, heb ik maar een foto van internet gehaald van "Ricky van Wolfswinkel". Mijn haren werden zowel voor als na het knippen gewassen. Ik voelde me een echte prins. Zelfs een hoofdmassage mocht niet ontbreken en dat allemaal voor de prijs van tien euro.

Toen ik thuis kwam met mijn nieuwe coupe heb ik met Stephen rugby gespeeld op een groot grasveld op loopafstand van Scott Street. Best wel een leuke sport, maar waarom heeft de rugby bal zo'n rare vorm? Stephen en ik wilden ons opgebouwde spierballen natuurlijk niet de komende 5 maanden weer laten afdalen tot pudding, wat we de afgelopen maanden juist opgebouwd hadden. We kwamen op het idee om op zoek te gaan naar een fitness centrum op loopafstand. Al snel kwamen we tot de ontdekking dat er een super groot fitness centrum om de hoek ligt van Scott Street. Wij gingen dan dezelfde dag ook maar eens een kijkje nemen. Eenmaal binnen kregen we een mooie introductie en alles leek erop dat we hier de komende maanden gingen fitnessen. Totdat we de prijs hoorden wat we moesten betalen per maand. Tachtig euro per persoon om gebruik te maken van fitness apparatuur, groot zwembad en werd er zelfs je vet opgemeten elke week. Geweldig natuurlijk, maar ik wil gewoon met gewichten aan de slag.

Vrijdag is bij Scott Street altijd "Braaiday", friday braaiday. Voor mij met Stephen onze eerste braai zonder hulp van Lukas. Hij zou namelijk deze avond vertrekken, terug naar Duitsland. De afgelopen weken hadden we natuurlijk goed gekeken hoe Lukas dit deed en wij probeerden dit dan ook na te doen. Al snel bleek dat Stephen en ik gemaakt waren voor het braaien. Het vlees wat zojuist gekocht was in de supermarkt werd netjes op de braai gelegd en met pepers nog een beetje meer gekruid. Na afloop kregen we een applaus, dus de braai was zeer zeker geslaagd.

Zaterdag stond één van de activiteiten op de planning waar ik al maanden naar uit heb gekeken. De tafelberg beklimmen. Dit heb ik met bijna alle huisgenoten van Scott Street gedaan. Eenmaal aangekomen bij het startpunt om de tafelberg te beklimmen, kwamen we een bord tegen. Twee uur zouden we moeten uit trekken voor het beklimmen van de Tafelberg. We begonnen erg sterk aan de klim en we hadden een aardig tempo te pakken. Gedurende de hike hebben we op verschillende plaatsen gestopt om even een plas en drinkpauze in te lassen. Na een tijdje bleek dat niet iedereen een goede conditie had. Verena, een Duits meisje wilde afhaken, maar we hebben ervoor gezorgd dat ze bleef doorgaan. Dit zorgde er natuurlijk wel voor dat we langer gedaan hebben om de top van de Tafelberg te bereiken. Twee uur en dertig minuten later, bereikten we de top en hadden we schitterend uitzicht over de Twaalf apostelen. Snel vervolgden we onze weg richting de kabelbaan waar je het mooiste en beste uitzicht over Kaapstad hebt. Natuurlijk konden Stephen en ik het niet laten om op grote rotsblokken te klimmen wat eigenlijk niet toegestaan is. Maar nu hadden we wel het beste uitzicht van iedereen op de Tafelberg van "Mother City Cape Town". Natuurlijk hebben we hier de nodige foto's gemaakt en gewacht tot één van de laatste karretjes ons naar onder bracht. Wat een geweldig uitzicht hadden we over Kaapstad en de omringende wijken. We zagen zelfs Scott Street vanaf de Tafelberg.

De temperatuur is de laatste week ook flink opgelopen van rond de 20 tot 25 graden, en dan moet je eens nagaan dat het nog niet eens zomer is.
Doordat de temperaturen steeds elke dag iets warmer worden, zijn we voor de afwisseling op zondag maar naar het strand gegaan. Met bijna alle huisgenoten van Scott Street hebben we heerlijk op het strand van Clifton Beach 3 rond gehangen. Mathijs, Kevin, Stephen en ik hebben zoals gebruikelijk wederom rugby en voetbal gespeeld op het strand, terwijl de meiden probeerden bruiner te worden. Tegelijkertijd hielden zij ook onze tassen in de gaten. Helaas kwam er in de namiddag een verraderlijke wind opzetten waardoor we flink wat zand gehapt hebben tijdens het sporten op het strand. Toen de meeste zonnestralen waren verdwenen, stapten we in de auto's en gingen op weg naar de MC Donalds voor een vette hap. De medewerkers zullen niet zo blij geweest zijn toen wij binnenkwamen op onze slippers, terwijl het zand nog uit onze zwembroeken viel op de tegels voor de kassa. Snel maakten we dat we buiten kwamen zonder dat ze erachter kwamen dat wij dit gedaan hadden. In de avond zijn we wederom naar Signal Hill gereden. Nu niet in de morgen zoals op de eerste dag, maar in de avond. Hier heb je dan een prachtig uitzicht over de stad als het donker wordt en de verlichting aan is in de stad. Veel mensen waren op dit tijdstip aan het picknicken op de heuvel. Bij terugkomst in Scott Street dook ik snel mijn bed in, want het was alweer een zware dag in Kaapstad. De volgende dag staat namelijk weer een lange stageweek voor de boeg waar veel gedaan moet worden voor het social media plan.

Groetjes,