Ajax!

Wat vliegt de tijd. Voordat je het weet, is het alweer tijd voor een nieuw reisverslag. Het schrijven van het social media plan verloopt zeer voorspoedig. Zoals ik eerder al aangegeven had, had ik mij nog niet aangepast aan het werktempo van de Zuid Afrikanen. Het werktempo van de Zuid Afrikanen heb ik nu beter onder de knie. Ik heb veel op- en aanmerkingen op het social media gebruik van Cape Philharmonic Orchestra. Op dit moment maken zij alleen gebruik van Facebook. Ze hebben ook een Twitter account, maar hier gebeurt al maanden niets mee en verder hebben ze ook een YouTube account. Ook hier gebeurd wordt zelden of nooit aandacht aan geschonken terwijl wel veel mee met deze twee platforms gedaan kan worden. Natuurlijk zijn er ook nog vele andere platforms die gebruikt kunnen worden. De Cape Philharmonic Orchestra moet de verschillende platforms beter benutten en meer de interactie zoeken met de verschillende doelgroepen in plaats alleen maar één richtings-verkeer van informatie. Verder moeten ze vind ik gebruikmaken van een planning wat ze willen versturen naar de doelgroepen, via welke platforms en op welke tijdstippen. Op dit moment wordt er soms dagen niets meegedaan en dan sommige dagen worden er vijf berichten in tien minuten verstuurd. Hier moet ook beter mee omgegaan worden. Om dit beter te regelen wil ik een social media kalender aanmaken met op elke dag een ander social media platform met informatieverstrekking, prijsvraag, interview en andere aspecten.

De dagen vliegen zo snel voorbij dat ik niet eens meer weet wat ik dinsdag heb gedaan. Dit zal vast een hele leuke dag zijn geweest met lekker eten.

Toen wij aankwamen in Zuid Afrika, kreeg ik een toeristenvisum voor negentig dagen. Omdat ik langer dan negentig dagen in Zuid Afrika verblijf, moet ik mijn visum verlengen. Ook de medewerkers bij de overheidsinstellingen in Zuid Afrika werken erg langzaam, waardoor het maanden kan duren voordat je bericht krijgt of je visum verlengd is. Het advies was daarom om ook zo vroeg mogelijk naar Home Affairs te gaan in Kaapstad. Stephen en ik hadden beiden op onze stageplekken gevraagd of we een dag vrij konden nemen om het visum te verlengen. Bij beiden deden ze hier helemaal niet moeilijk over. Om het weekend goed te beginnen, hadden we geregeld dat we dit op vrijdag konden gaan doen. Lekker lang weekend dus als de procedure snel zou verlopen bij Home Affairs. Donderdag stond dus in het teken van alweer de laatste werkdag van de week bij de Cape Philharmonic Orchestra. Huisgenoten kwamen op het idee om drankspellen te gaan spelen in de woonkamer. Altijd leuk natuurlijk, tenzij er gewerkt moet worden de volgende dag. De meeste huisgenoten hadden de nodige opstartproblemen op vrijdagmorgen. Zo ook Stephen en ik. Gelukkig had ik op tijd de wekker gezet waarna ik Stephen maar ben gaan wakker maken, want anders had hij nog uren kunnen slapen. Eenmaal aangedaan vertrokken we, op weg naar mijn kantoor om kopieën te maken van zowel je identiteitskaart, vluchtgegevens en de hoeveelheid geld die er op je bankrekening staat. Hiermee moet je aantonen dat je kunt rondkomen voor de negentig dagen als je visum verlengd is.

Nadat we alles hadden uitgeprint en aangekomen waren bij Home Affairs moesten we ons melden bij de receptie en ontvingen we een nummer met daarop ook de wachttijd, Honderd zestig minuten. Bij aankomst op de goede afdeling om elf uur bleek al snel dat we niet de enige waren die iets geregeld moest hebben. Volgens mij waren sommige medewerkers rechtstreeks vanuit hun bed naar het werk gekomen, want het leek erop dat ze hun pyjama nog aan hadden. Na meer dan twee uur wachten, waren we uiteindelijk aan de beurt. Spannend, want als de medewerkers hun dag niet hadden en zeiden dat de formulieren niet goed ingevuld waren, kon het zomaar voorkomen dat je weer achter aan de rij moest gaan staan en kon je wederom uren wachten en hopen dat je het formulier dan goed ingevuld had. Gelukkig deden ze bij ons niet erg moeilijk en werden we door verwezen naar de kassa waar betaald moest worden voor de verlenging van het visum. Nadat dit gebeurd was, waren we eindelijk klaar bij Home Affairs. Kwart over één liepen we het grote gebouw naar buiten en hadden we nog een halve dag om te chillen. Al snel kwamen we op het idee om naar het aquarium van Kaapstad in Waterfront te gaan. Hier kan je Nemo's, Zuid Afrikaanse pinguïns, super grote vissen, of kan ik beter 'monsters' zeggen. Verder zat er een super grote schildpad en drie grote haaien. Heel indrukwekkend. Ik had gelezen dat je ook zonder kooi in dit aquarium kon zwemmen tussen de monsters, haaien en de schildpad. Dit lijkt me nogal leuk. Ik ben nu toch in Kaapstad, niet? Op het moment dat wij arriveerden in het aquarium, waren medewerkers juist de schildpad eten aan het geven in het grote bassin. Verder hebben we zeepaardjes, waterslangen en roggen gezien.

Zaterdag was ik met twee huisgenoten naar een groot voetbaltoernooi gegaan buiten Kaapstad. Hier speelde ook Ajax Cape Town onder 17 jaar. Heel leuk om te zien hoe de supporters meeleven met de voetballers en hoe de warming-up gedaan wordt bij de verschillende teams. Niet rennen, maar dansen en zingend. Verder viel mij op dat veel voetballers helemaal niet zeventien jaar of jonger lijken. Ze zijn groter en breder dan mij en hebben al een snor. Het type voetbal dat hier gespeeld wordt is vooral de bal keihard naar voren spelen en dan zorgen dat je de tweede bal onderschept. Het voetbal is niet echt om aan te zien. Des te leuker zijn de supporters langs de kant. Als je al eens langs de kant van GSV'28 hebt gestaan, dan zal je wel vaker de trouwste supporter gehoord hebben, Marian Nijsten. Ik zweer, Marian is niks bij de supporters in Kaapstad. Ze blijven wel netjes als ze super kwaad zijn op de scheidsrechter. Ze blijven roepen: "Mister referree". Verder heb ik nog met Mathijs met enkele spelertjes van Ajax Cape Town onder 13 gevoetbald op een kunstgrasveldje. Wat een techniek hebben deze spelertjes. Ze legden even een bal stil met de borst nadat ik een voorzet had gegeven op een afstand van twintig meter. Helaas weet ik de naam van deze speler niet meer, maar hopelijk zien we deze twee jongen ooit nog eens terug bij het echte Ajax in Amsterdam. Ajax Cape Town onder 17 had het toernooi trouwens gewonnen via penalty's. 's Middags stond de wedstrijd van het echte Ajax Cape Town tegen Pretoria University op de planning. Eenmaal aangekomen bij het Greenpoint stadion, keken wij onze ogen uit. In dit super grote stadion vond de wedstrijd Nederland - Uruguay plaats in de halve finale van het WK in Zuid Afrika. Giovanni van Bronckhorst schoot Nederland naar de finale tegen Spanje met het geweldige afstandsschot. Helaas zitten er bij wedstrijden van Ajax Cape Town maar 2000 supporters waar er gemakkelijk 68.000 mensen in passen. Toch hing er een hele leuke sfeer. Stephen en ik moesten natuurlijk ook een vuvuzela kopen. Kosten? 1 Euro. Ajax Cape Town kwam op voorsprong en wat ging het publiek tekeer. De vuvuzela's kwamen dus goed van pas. Na 45 minuten non-stop op de vuvuzela gespeeld te hebben, kregen Stephen en ik een beetje last van onze lippen. Gelukkig voor ons hoefden we niet nog vaak op de vuvuzela te spelen want de tweede helft was niet om aan te zien. De tegenstander walste in de tweede helft over Ajax Cape Town en scoorde vijf doelpunten. Vooral Sander Westerveld (Nederlandse keeper) en Maarten Stekelenburg (Nederlandse coach Ajax Cape Town) moesten het ontgelden. Vuvuzela's werden niet meer gebruikt als muziekinstrument maar om hun frustraties te uiten. Vuvuzela's werden kapot geslagen tegen de reling en supporters gingen verhaal halen op de tribune achter de dug-out. Na afloop wilden we een groepsfoto maken met een grote Ajax Cape Town vlag. Doordat de supporters zo tekeer gingen, hebben we dit maar niet geprobeerd. Dit leek ons een beter idee. Nog niet echt bijgekomen van deze wedstrijd vertrokken we alweer naar Tommy's Sports Bar want Ajax Amsterdam nam het in de competitie op tegen FC Twente. Als trouwe supporters zaten we om acht uur al in de plaatselijke voetbalkroeg op de bank eersteklas. Lekker achterover hangend met halve liters bier. Natuurlijk wordt Ajax dit jaar wederom kampioen dus wonnen ze ook van FC Twente met gemak. Een dag die helemaal in het teken stond van Ajax. Ik heb de hele dag mijn Ajax Cape Town shirt gedragen met trots. Een echte Ajacied!

Zondag waren we wederom vroeg uit de veren, want er stond een wereld record poging in onze agenda genoteerd. In Muizenberg werd geprobeerd om het wereld record "Aantal surfers op één golf" te verbreken. Op dit moment was het record in handen van Australië. In Muizenberg moest geprobeerd worden om het wereld record naar Zuid Afrika te krijgen. Bij aankomst zagen we een heleboel surfers in het water maar helaas was het record niet verbroken. De Golf met de meester surfers was 86. Helaas was het wereld record dus niet verbroken en bleef dit dus in Australië. Na dit spektakelstuk hadden we nog even genoten van het zonnetje. Tijdens het zonnen werden we opeens opgeschrikt door een vloedgolf. Ik zag de vloedgolf natuurlijk aankomen, maar de meiden van Scott Street niet. Zij werden mooi verrast door koud water met als resultaat: Handdoeken en magazines nat. Wij jongens konden onze lach natuurlijk niet inhouden.

Groetjes vanuit het zonnige Kaapstad